Mijn werk
Samenvattend kan ik stellen dat ik over het algemeen figuratief werk. Er kan daarbij wel abstractie optreden, maar altijd vanuit het figuratieve en de inhoud. Zo tekende ik mensen in beweging of ik drukte in een etstechniek figuratieve elementen (gezichten, armen, handen) over elkaar heen, waardoor dat leidde tot abstractie. 'Abstractie' staat nooit op zichzelf zoals de Zuid-Afrikaanse kunstenaar William Kentridge laat zien als hij de papieren Guernica van Picasso opvouwt tot er van de voorstelling alleen nog wat lijnen en vlakken overblijven:
https://www.kentridge.studio/considerations-on-picassos-guernica/
Vaak wordt mijn aandacht ook getrokken in wat je 'het decoratieve' kunt noemen; het decoratieve van bepaalde stoffen, in kleding, in meubilair, omdat het vaak iets vertelt over de persoon en zijn culturele achtergrond. Mijn moeders rok in twee van mijn laatste schilderijen vertelt iets over de tijd (jaren vijftig), zoals de zogenaamde wax patronen in 'Afrikaanse stoffen' de identiteit benadrukken van degene die het draagt.
Of, zoals de afgebladderde behangselpatronen iets vertellen over de voormalige bewoners van een afbraakpand (zie mijn serie Afbraakpanden). Die patronen zijn in eerste instantie vaak figuratief (bijvoorbeeld bloempatronen), maar ze worden abstract in hun afgebladderde staat. In die zin speelt abstractie wel een rol in mijn werken...
Mijn familieportretten zijn uiteraard alles behalve abstract, toch speelt abstractie in het maakproces een rol als ik als het ware in het zwart-wit van elke foto duik...